"Wilki widziałem na granicy Nadleśnictwa Szubin i Bydgoszcz, w Leśnictwie Smolno...
W niedzielny poranek 4 maja o godzinie 4 rano byłem już w terenie. Celem wyprawy były ptaki drapieżne polujące na łąkach. Szedłem skrajem trzcinowiska obserwując zaniepokojone czymś żurawie. Po chwili w oddali ukazała się sylwetka „dużego psa". Żurawie zniknęły z krzykiem w trzcinowisku, a po chwili na łąkę wybiegł pierwszy wilk szybko się oddalając. Prawdopodobnie mnie zauważył. Żurawie nadal były zaniepokojone intruzami. Wyszły z trzcinowiska oglądając się za siebie. Za nimi wyszedł drugi wilk. Ten nie zauważył mnie tak szybko jak poprzedni i dał sobie zrobić kilka zdjęć. Wyraźnie był zainteresowany żurawiami uganiając się za nimi przez chwilę. Obserwowałem go przez kilka minut, aż oddalił się w kierunku lasu Leśnictwa Smolno".

Jak polują wilki ?

Wilk żywi się głównie sarnami i jeleniami. Osobnikom żyjącym w grupach (watahach) łatwiej jest polować na jelenie, samotny wilk łatwiej upoluje sarnę. Wilki nie gardzą również inną zwierzyną: dzikami, zającami czy nawet lisami lub zwierzętami domowymi. Pojawiają się również chętnie przy wszelkiego rodzaju padlinie. Według badań ich codzienne potrzeby pokarmowe wynoszą średnio około 1,5 kilograma mięsa dla dorosłego osobnika . Nie znaczy to jednak, że wilk codziennie musi coś upolować. Dni głodu mogą trwać nawet do dwóch tygodni, zaś jednorazowo drapieżnik może zjeść do 9 kg pokarmu.

Wataha wilków poluje najczęściej zbiorowo - część osobników potrafi nagonić zwierzynę będącą ofiarą na inne wilki ukryte w zasadzce (np. za wzniesieniem terenu lub w kępie krzewów), które kończą polowanie. Wilk żyjący samotnie podkrada się do zdobyczy i próbuje ją złapać w krótkim kilkusetmetrowym pościgu, co jest znacznie trudniejsze. Upolowaną zdobycz po pierwszym zaspokojeniu głodu wilki często zostawiają i powracają do niej przez kilka następnych dni, aż do całkowitego pożarcia.
 

Czy należy obawiać się wilka w lesie ?

Jak dotąd, od momentu ponownego pojawienia się wilków w Puszczy Bydgoskiej (lata 90-te XX wieku) nie odnotowano żadnego ich ataku na ludzi lub zwierzęta gospodarskie. Tutejsze wilki stronią od spotkań z człowiekiem, zaś coraz częstsze obserwacje wilków wynikają z większej penetracji lasu przez ludzi. Przypadki takich spotkań zawsze kończą się ucieczką zwierzęcia.

W razie zauważenia tego drapieżnika w lesie, tak jak przy kontakcie z każdą dziką zwierzyną należy zachować spokój i powoli oddalić się z miejsca spotkania. Człowiek nie jest dla wilka pożywieniem i atak na niego może być związany z wtargnięciem w pobliże wilczej nory gdzie rodzą się młode (teren ten może być aktywnie broniony). Nie można też wykluczyć, że nienaturalnie nieostrożne zachowanie drapieżnika i dążenie do skrócenia dystansu takiego spotkania wywołane będzie wścieklizną, na którą wilki mogą chorować.

Opracowano z wykorzystaniem monografii przyrodniczo-łowieckiej:
"Wilk", H. Okarma, Białowieża 1992.
 

Lasy naszego nadleśnictwa, przylegające do granicy Bydgoszczy, to ważny korytarz migracyjny dla zwierząt, określony obszarowo w sieci ekologicznej ECONET jako korytarz o znaczeniu międzynarodowym. W związku z tym nasze lasy są często lecz krótkotrwale odwiedzane przez rzadkie i chronione gatunki zwierząt. Przemieszczanie się zwierząt odbywa się szczególnie szybko we fragmentach lasów podmiejskich. Aktualnie możemy obserwować zmianę tej tendencji w postaci rodziny łosi, która zatrzymała się u nas już w grudniu ubiegłego roku. Dwie łosze, byk i dwa cielaki bytują w leśnictwie Zielonka.

Jeszcze bardziej cieszącą nowością podbydgoskich lasów jest wataha wilków składająca się z czterech osobników, która zadomowiła się w na terenie leśnictw: Bielice, Emilianowo, Zielonka i Lipniki. Ostatnio ślady jej działalności zauważyliśmy na poletkach łowieckich w leśnictwie Bielice, tuż obok płyty bydgoskiego lotniska. Po wilczej uczcie pozostały jedynie resztki upolowanej przez drapieżniki łani.